Φουζικλάδια
Πρόκειται για παθήσεις που προσβάλλουν τη μηλιά, απιδιά και μουσμουλιά και οι οποίες υπάρχουν σε όλες τις περιοχές του κόσμου που καλλιεργούνται μηλοειδή.
Προκαλούν σοβαρότερες ζημιές σε περιοχές με ψυχρό και υγρό καιρό την άνοιξη και το καλοκαίρι.
Η προσβολή των δέντρων (κυρίως καρπών και φύλλων) επιφέρει μείωση της ποσότητας και ποιότητας και διατηρησιμότητας των παραγομένων καρπών και εξασθένιση των δέντρων λόγω μείωσης της φωτοσυνθετικής τους επιφάνειας.
Οι ασθένειες είναι γνωστές και με τα ονόματα εσχαρώσεις, βούλα, μουτζούρα.
Φουζικλάδιο της Μηλιάς
Το παθογόνο
Η ασθένεια οφείλεται στον μύκητα Venturia inaequalis του οποίου η ατελής μορφή, που είναι και η παρασιτική φάση του παθογόνου, ονομάζεται Spilocaea pomi συν. Fusicladium dendriticum.

Clemson University – USDA Cooperative Extension Slide Series
Συμπτώματα
Οι προσβολές εκδηλώνονται σε όλα τα μέρη του άνθους, στους καρπούς, στα φύλλα, στους μίσχους και σπανιότερα, ίδιο σε μερικές ποικιλίες, στα πράσινα κλαδιά και τα λέπια των οφθαλμών.
Τα περισσότερο συχνά και χαρακτηριστικά συμπτώματα εμφανίζονται στα φύλλα και στους καρπούς υπό μορφή κηλίδων, κυκλικών ή ακανόνιστων, που στην αρχή έχουν χρώμα ελαιώδες και μετά γίνονται καστανές μέχρι μαύρες με μία “βελούδινη” επιφάνεια.
Οι κηλίδες εξελισσόμενες χάνουν τη “βελούδινη” εμφάνισή τους, παίρνουν ένα μεταλλικό μαύρο χρώμα και μετατρέπονται σε ξηρές φελλώδεις περιοχές ελαφρά υπερυψωμένες.

R.W. Samson
Συχνά εμφανίζονται πρώτα στην κάτω επιφάνεια των εκπτυσσόμενων φύλλων και αργότερα και στις δύο επιφάνειες του ελάσματος.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα της προσβολής σε κάθε φύλλο εμφανίζονται πολυάριθμες ή λίγες κηλίδες που παραμένουν χωρισμένες ή μπορούν να ενωθούν.
Τα τρυφερά προσβεβλημένα φύλλα καρουλιάζουν, παραμορφώνονται και συχνά πέφτουν πρόωρα, γεγονός που συντελεί στην εξασθένηση των δέντρων (κυρίως παρεμποδίζεται η κανονική ωρίμανση του ξύλου και η δημιουργία ανθοφόρων καταβολών) και στην αύξηση της ευαισθησίας στις ζημιές από χαμηλές θερμοκρασίες.
Ενώ τα φύλλα είναι συνήθως ευπαθή μόνο κατά την νεαρή τους ηλικία, οι καρποί είναι ευπαθείς καθ΄ όλα τα στάδια της ανάπτυξής τους μέχρι τη συγκομιδή.
Πάνω τους καρπούς το παθογόνο σχηματίζει αρχικά μικρές υπερυψωμένες καστανές ή μαύρες κυκλικές επιφανειακές κηλίδες, οι οποίες στη συνέχεια αποκτούν καπνώδες επίχρισμα (“βελούδινη υφή”) και αργότερα γίνονται φελλώδεις, ενώ μερικές φορές συνοδεύονται από βαθιές ρωγμές.

University of Georgia Plant Pathology
Το καπνώδες επίχρισμα των κηλίδων οφείλεται στην εμφάνιση των βραχέων και πυκνών κονιδιοφόρων και πολυάριθμων κονιδίων του μύκητα που προβάλλουν στην επιφάνεια μετά από διάρρηξη της εφυμενίδας.
Οι πρώιμες προσβολές των καρπών προκαλούν σημαντικές ζημιές, γιατί λόγω της νέκρωσης των προσβεβλημένων ιστών οι καρποί μεγαλώνοντας παραμορφώνονται, σχίζονται και συχνά πέφτουν πρόωρα.
Αν ο καρπός προσβληθεί αργότερα, αφού έχει αποκτήσει το οριστικό του μέγεθος, οι κηλίδες προκαλούν μικρές επιφανειακές εσχαρώσεις που μειώνουν ελάχιστα την εμπορική αξία του προϊόντος.
Τέλος, το παθογόνο μπορεί να προκαλέσει ζημιές και κατά τη διατήρηση των μήλων στην αποθήκη ή το ψυγείο.
Στις πολύ όψιμες προσβολές οι μολύνσεις γίνονται λίγο πριν ή κατά τη διάρκεια της συγκομιδής και τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως κατά την αποθήκευση.
Οι κηλίδες στις περιπτώσεις αυτές είναι συνήθως κυκλικές με σαφή όρια, πολύ μικρές, έχουν διάμετρο μέχρι 0,6 cm, χρώμα καστανό ή μαύρο και συχνά γυαλιστερή επιφάνεια, γιατί η εφυμενίδα τους δε σχίζεται.
Βιβλιογραφία: Ασθένειες Καρποφόρων Δένδρων & Αμπέλου, Παναγόπουλος Γ. Χρήστος
Graphic design: Γραμματικού Γλυκερία