Η παραγωγή των εσπεριδοειδών ζηµιώνεται κυρίως από παγετούς του χειµώνα (∆εκέµβριο, Ιανουάριο και Φεβρουάριο) και σπάνια από παγετούς του φθινοπώρου. Οι παγετοί της άνοιξης δε ζηµιώνουν ουσιαστικά την παραγωγή, αλλά τη νεαρή βλάστηση (ζηµιά που δεν καλύπτεται ασφαλιστικά) και πολύ σπάνια την ανθοφορία. Εποµένως, οι ζηµιές που προκαλούνται στα εσπεριδοειδή από τους παγετούς αφορούν, εκτός από τη δίφορο παραγωγή (λεµόνια, κίτρα), την ώριµη, ή σχεδόν ώριµη παραγωγή αυτών.
Η παραγωγή των εσπεριδοειδών ζηµιώνεται σχεδόν αποκλειστικά από παγετούς ακτινοβολίας, τόσο από τους ονοµαζόµενους «λευκούς» (όταν δηµιουργείται πάχνη λόγω της αυξηµένης ατµοσφαιρικής υγρασίας) όσο και από τους «µαύρους» (οι οποίοι χαρακτηρίζονται από την έλλειψη πάχνης). Πολύ σπάνια ζηµιώνεται η παραγωγή από παγετούς ψυχρών ρευµάτων αέρα, όπως και από παγετούς λόγω εξάτµισης.
Μέτριοι χαρακτηρίζονται οι παγετοί όταν η ελάχιστη θερµοκρασία φτάνει µέχρι – 2οC έως -4οC. Ισχυροί χαρακτηρίζονται οι παγετοί, όταν η ελάχιστη θερµοκρασία πέφτει κάτω από τους -4οC.
Ο καθορισµός των οριακών θερµοκρασιών, κάτω από τις οποίες παθαίνουν ζηµιά τα εσπεριδοειδή, είναι πολύ δύσκολος. Παράγοντες που επηρεάζουν αυτές τις οριακές θερµοκρασίες είναι: η χηµική σύνθεση του χυµού, το πάχος του φλοιού, το µέγεθος των καρπών, το είδος του φυτικού οργάνου (άνθος, καρπός, φύλλα, βλαστός), το είδος, η ποικιλία, το είδος του υποκειµένου, η πυκνότητα φύτευσης, το ύψος των δένδρων, η υγιεινή κατάσταση των δένδρων, η ατµοσφαιρική υγρασία κ.ά.
Όταν η θερµοκρασία πέσει στους –2οC περίπου για τέσσερις ώρες, οι ιστοί των ώριµων καρπών παρουσιάζουν τα πρώτα συµπτώµατα επίδρασης χαµηλών θερµοκρασιών. Σε θερµοκρασίες κάτω από –6οC περίπου παρουσιάζονται ζηµιές, πρώτα στην όψιµη βλάστηση του Νοεµβρίου (µήκος βλαστού 10-15 cm) και µετά ακολουθούν ζηµιές στα φύλλα, στους βλαστούς, στους βραχίονες και στον κορµό. ∆ένδρα ή καρποί που έχουν βακτηριολογικές προσβολές µπορούν να υποστούν ζηµιά σε µικρότερες, κατ’ απόλυτο τιµή, από τις παραπάνω αναφερόµενες θερµοκρασίες.
