Βοτανική ταξινόμηση κλωστικής κάνναβης
Η κλωστική κάνναβη είναι ένα ετήσιο φυτό εαρινής σποράς η οποία απαιτεί καλά στραγγιζόμενα εδάφη πλούσια σε θρεπτικά στοιχεία, υγρασία. Η καλλιέργεια της κλωστικής κάνναβης μπορεί να γίνει με μειωμένη χρήση ζιζανιοκτόνων, γιατί λόγω της γρήγορης και μεγάλης ανάπτυξης των φυτών, παρέχουν σκίαση και άρα ανταγωνισμό στα ζιζάνια και λόγω του ριζικού της συστήματος που φτάνει σε μεγάλο βάθος βοηθάει στη βελτίωση της δομής των εδαφών και ενδείκνυται για χρησιμοποίηση σε αμειψισπορά. Η καλλιέργεια κάνναβης είτε για παραγωγή ινών είτε για παραγωγή σπόρων συμβάλει θετικά στην αύξηση της βιοποικιλότητας και είναι μάλιστα στις πέντε πρώτες θέσεις από είκοσι τρεις καλλιέργειες.
Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες κάνναβης είναι συνήθως μόνοικες, δηλαδή έχουν τα αρσενικά και θηλυκά άνθη σε ένα φυτό. Τα αρσενικά άνθη, που συνήθως είναι λίγα σε αριθμό, απελευθερώνουν τη γύρη και μαραίνονται. Στις δίοικες ποικιλίες, τα αρσενικά φυτά μόλις ρίξουν τη γύρη τους γηράσκουν και τελειώνουν το βιολογικό τους κύκλο ενώ τα θηλυκά φυτά παραμένουν ζωντανά και ωριμάζουν.
Λίπανση
Η κλωστική κάνναβη απαιτεί παρόμοια σύσταση εδάφους όπως και τα σιτηρά.Σε κανονικά εδάφη η συνήθης λίπανση είναι 80–100 αζώτου Kg, 100Kg P2O5 και 150 Kg K2O ανά εκτάριο (PiotrowskiandCarus, 2011) αλλά φυσικά πάντα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η εδαφολογική ανάλυση του αγροτεμαχίου.
Ζιζανιοκτονία
Η καλλιέργεια κλωστικής κάνναβης με αριθμό φυτών 200–250 / m2 ανταγωνίζεται επαρκώς τα ζιζάνια λόγω της γρήγορης ανάπτυξης, αλλά αν η σπορά γίνει αραιότερα εμφανίζεται σημαντικός αριθμός ζιζανίων ανάλογα βέβαια και με τις προϋπάρχουσες καλλιέργειες (BCMAF, 1999). Σύμφωνα με τα βιβλιογραφικά δεδομένα κατά τα πρώτα στάδια ανάπτυξης της η κλωστική κάνναβη δεν είναι ανθεκτική στα χρησιμοποιούμενα ζιζανιοκτόνα (PiotrowskiandCarus, 2011).
Σπορά
Κατά τη σπορά,συνήθως για παραγωγή ίνας χρησιμοποιούνται 5 Kg/στρ σε βάθος 2 cm.Η σπορά γίνεται με τη χρήση μηχανών σποράς σιτηρών σε αποστάσεις γραμμών 14–16 εκ. Η πυκνή σπορά επιβάλλεται στην περίπτωση παραγωγής ινών, για να δημιουργηθούν μονοστέλεχα φυτά. Ο επιδιωκόμενος αριθμός φυτών είναι 200.000 –250.000 φυτά / στρέμμα. Στην περίπτωση καλλιέργειας για παραγωγή σπόρου, χρησιμοποιούνται 3 Kg/στρ, οι αποστάσεις των γραμμών σποράς είναι μεγαλύτερες περίπου στα 50 εκ. και ο επιδιωκόμενος αριθμός φυτών στον αγρό είναι 100.000 –150.000 φυτά ανά στρέμμα. (Amaduccietal.,2014). Η βλάστηση του σπόρου πραγματοποιείται 6–8 ημέρες μετά τη σπορά και το φυτό σε ένα μήνα έχει φτάσει ύψος 60 εκ.
Άρδευση
Η βιομηχανική κάνναβη είναι φυτό απαιτητικό σε υγρασία. Ο αριθμός των ποτισμάτων εξαρτάται από τις επικρατούσες συνθήκες της περιοχής καλλιέργειας. Στη φάση μεταξύ της άνθησης και της ωρίμανσης του σπόρου, οι ανάγκες του φυτού φτάνουν το 50% των συνολικών αναγκών του φυτού σε νερό. Σύμφωνα με τους Cosentino et al., 2013 στη Μεσόγειο, απαιτούνται 250 mm για πρώιμες μόνοικες ποικιλίες ενώ για τις όψιμες δίοικες ποικιλίες η προτεινόμενη ποσότητα άρδευσης είναι 450 mm.
Συγκομιδή
Η συγκομιδή για παραγωγή ίνας ξεκινάει το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, περίπου 100 ημέρες μετά την σπορά, με τη κοπή των στελεχών. Σε περίπτωση που η καλλιέργεια γίνεται για τη παραγωγή σπόρου, η συγκομιδή πραγματοποιείται περίπου 150 ημέρες μετά τη σπορά, όταν έχει ωριμάσει > 60% του σπόρου και η συγκομιδή πραγματοποιείται σε δύο στάδια: αρχικά κόβεται προσεκτικά το πάνω μέρος του φυτού περίπου 30 εκ., για να μη τιναχτεί ο σπόρος και στη συνέχεια τα στελέχη (Jonaitiene et al.,2016). Υψηλότερη ποιότητας ίνας επιτυγχάνεται όταν η συγκομιδή γίνει στην άνθηση αλλά σήμερα η προσπάθεια των γενετιστών στρέφεται σε γενοτύπους που προσαρμόζονται στη μηχανική συγκομιδή και συνδυάζουν υψηλή ποιότητα ινών και αυξημένη ποσότητα σπόρου ώστε να εξασφαλιστεί επιπλέον εισόδημα για τους παραγωγούς (Amaduccietal.,2014). Σύμφωνα με τους Mussig and Martens, 2003, η επιλογή ποικιλίας, η ημερομηνία σποράς, η πυκνότητα της φυτείας, η ημερομηνία και ο τρόπος συγκομιδής καθώς και ο τρόπος διαβροχής επηρεάζουν τόσο τις ιδιότητες των παραγόμενων ινών αλλά και ολόκληρη την αλυσίδα του προϊόντος προσδίδοντας του την τελική του αξία χρήσης.