Οι καιρικές συνθήκες παίζουν πρωταρχικό ρόλο τόσο σε ότι αφορά την εποχή του έτους που αναπτύσσονται οι καρποφορίες Αυτοφυών Εδώδιμων Μανιταριών, όσο και στην αφθονία που θα παρουσιάσουν τη συγκεκριμένη περίοδο. Η υγρασία που περιέχεται στο υπόστρωμα όπου αναπτύσσονται οι μύκητες, η σχετική υγρασία, η θερμοκρασία αέρα αλλά και η διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύχτας, συνιστούν τους παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη και την καρποφορία των μυκήτων.
Θεωρητικά λοιπόν ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη των περισσότερων μυκήτων και εμφάνιση των καρποφοριών τους είναι αυτές που συνδυάζουν υγρασία στο υπόστρωμα, υψηλές σχετικές υγρασίες στην ατμόσφαιρα, με ήπιες αποκλίσεις θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύχτας. Στην Ελλάδα τέτοιες κλιματικές συνθήκες παρατηρούνται κυρίως το φθινόπωρο και την άνοιξη. Σύμφωνα με την καταγραφή που έγινε στον νομό Γρεβενών την περίοδο 1990-2000 και αφορά 2.000 περίπου είδη, η εμφάνιση των ειδών έχει ως εξής (Κωνσταντινίδης, 2002):
Τα Αυτοφυή Εδώδιμα Μανιτάρια αποτελούν μεν σημαντικό φυσικό πόρο όχι όμως ανεξάντλητο. Ερασιτεχνική συλλογή από μικρό αριθμό ντόπιων συλλεκτών δεν αναμένεται να έχει αρνητικές επιπτώσεις ούτε στην ποικιλία των μυκήτων, αλλά ούτε και στους πληθυσμούς τους (Arnolds 1988, 1991). Έντονη όμως συλλεκτική πίεση για εμπορικούς σκοπούς η οποία πραγματοποιείται από εταιρείες, σε καθημερινή βάση και
κάθε χρόνο, σε περιορισμένη γεωγραφική περιοχή και συγκεκριμένα είδη Αυτοφυών Εδώδιμων Μανιταριών είναι δυνατόν να προκαλέσει υποβάθμιση στους πληθυσμούς ή και εξαφάνιση ειδών (Διαμαντής 1992).
Σημαντικό είναι να τονιστεί ότι κατά τη συλλογή πρέπει να καταβάλλεται προσπάθεια να μη διαταράσσεται η δασική φυλλάδα ή τα βρύα διότι έτσι οι ρίζες των δένδρων εκτίθενται στον αέρα, το έδαφος ξηραίνεται και το μυκήλιο των μυκήτων νεκρώνεται (Luoma et al. 2006). Ποτέ δεν πρέπει να καταστρέφονται άγνωστα είδη μακρομυκήτων ή όσα θεωρούνται δηλητηριώδη. Μπορεί να πρόκειται για σπάνια είδη.
Στη χώρα μας αναγκαία είναι η εισαγωγή νομοθετικής ρύθμισης η οποία θα καθιερώσει την ορθολογική διαχείριση των Αυτοφυών Εδώδιμων Μανιταριών, θα ορίσει τη διαδικασία πιστοποίησής τους για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας και γενικά θα θεσμοθετήσει κανόνες και προδιαγραφές που όλοι οι εμπλεκόμενοι θα χρειάζεται να τηρούν.
Η προστασία των Αυτοφυών Εδώδιμων Μανιταριών συνδέεται άμεσα με τον μηχανισμό αναπαραγωγής και διάδοσής τους. Έτσι οι σαπροτροφικοί μύκητες αναπαράγονται και διαδίδονται με σπόρια τα οποία παράγονται στις καρποφορίες τους αλλά και με το μυκήλιό τους το οποίο παραμένει και αναπτύσσεται μέσα στο υπόστρωμα (π.χ. έδαφος). Το 80% περίπου των σαπροτροφικών μυκήτων που παράγουν Αυτοφυή Εδώδιμα Μανιτάρια αναπτύσσονται μέσα στα δάση.
Οι μυκορριζικοί μύκητες διαδίδονται επίσης με τα σπόρια των μακρομυκήτων τους ενώ το μυκήλιό τους συμβιώνει με ρίζες κυρίως δασικών δένδρων, έτσι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τους αναπτύσσεται μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις.
Η διατήρηση επομένως της υγείας των δένδρων με τα οποία συμβιώνουν και η αειφορική διαχείριση των δασών διασφαλίζουν και την αειφορική διαχείριση των Αυτοφυών Εδώδιμων Μανιταριών.
Δασικές πυρκαγιές, αποψιλωτικές υλοτομίες σε μεγάλη έκταση, έντονη ρύπανση σε εκτεταμένη περιοχή κ.α. καταστρέφουν τα ενδιαιτήματα (βιοτόπους) των μυκήτων και μπορούν να δημιουργήσουν αρνητικές συνθήκες για την επιβίωσή τους.
ΠΗΓΗ: ΥΑΑΤρ