Από πού προέρχεται;
Το πράσινο σκουλήκι (Helicoverpa armigera) είναι κοσμοπολίτικο είδος. Οι πληθυσμοί του, που εμφανίζονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα, είναι γηγενείς καθώς υπάρχουν στοιχεία που ενισχύουν την άποψη της ύπαρξης τοπικά εγκατεστημένου πληθυσμού. Η ύπαρξη μετέπειτα μεταναστευτικής πτήσης από νοτιότερες περιοχές δεν είναι ξεκάθαρη.
Πού το βρίσκουμε στην Ελλάδα;
Το πράσινο σκουλήκι είναι ένα σημαντικό έντομο-εχθρός για όλες τις περιοχές της Ελλάδας, καθώς μπορεί να τραφεί σε μία μεγάλη ποικιλία οικονομικά σημαντικών καλλιεργειών, όπως το βαμβάκι, ο καπνός, το καλαμπόκι, η τομάτα, η πιπεριά και τα ψυχανθή.
Τί ζημιές κάνει;
Θεωρείται ο σημαντικότερος εχθρός του βαμβακιού στην Ελλάδα. Συνήθως οι προσβολές που προκαλεί είναι τοπικές, περιορισμένης έκτασης και έντασης. Σε κάποιες όμως χρονιές αναπτύσσονται πολύ μεγάλοι πληθυσμοί που μειώνουν την παραγωγή σε μεγάλο ποσοστό. Κατά τα έτη 1983, 2003 και 2010 η ζημιά σε καλλιέργειες βαμβακιού στην Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα ήταν αρκετά σοβαρή. Προσβάλλει όλα τα μέρη του βαμβακοφύτου (φύλλα, χτένια, άνθη και καρύδια). Η ζημιά είναι σημαντική όταν το φυτό δεν έχει χρόνο να αναπληρώσει τα κατεστραμμένα καρύδια.
Πώς είναι το πράσινο σκουλήκι;
Τα ενήλικα άτομα του εντόμου είναι νυχτοπεταλούδες. Παρουσιάζουν φυλετικό διμορφισμό, δηλ.: το αρσενικό είναι τεφροπράσινου χρώματος, ενώ το θηλυκό καστανό ή καστανοκίτρινο. Το αβγό είναι ημισφαιρικό με κατά μήκος αυλακώσεις (σχήμα αχινού), έχει διάμετρο 0,5 χιλιοστά περίπου και χρώμα κιτρινόλευκο, λαμπερό στην αρχή και σκούρο καστανό λίγο πριν την εκκόλαψη. Η νεοεκολλαφθείσα προνύμφη (σκουλήκι 1ου σταδίου) είναι κιτρινόλευκη προς καστανέρυθρη. Καθώς μεγαλώνει (3ου-5ου σταδίου), ο χρωματισμός της παρουσιάζει πολύ μεγάλη ποικιλία, από το ανοικτό πρασινοκίτρινο μέχρι το υποκαστανό ή ακόμη και το ανοιχτό μαύρο (Εικόνες 1,2 και 3). Όταν ολοκληρωθεί η ανάπτυξή της (μήκος περίπου 4 εκατοστά) κατεβαίνει από το φυτό που προσβάλλει και νυμφώνεται στο έδαφος, σε βάθος 5-10 εκατοστών από την επιφάνεια, σε κελί που διαμορφώνει κατάλληλα.
Πού ξεχειμωνιάζει το πράσινο σκουλήκι;
Στην Ελλάδα διαχειμάζει ως διαπαύουσα νύμφη (κουκούλι) στο έδαφος. Η είσοδος σε διάπαυση πραγματοποιείται κυρίως τους μήνες Σεπτέμβριο – Οκτώβριο, περίοδος που σταματά και η πτήση του εντόμου
Πότε κάνει την εμφάνισή του;
Το τέλος της διάπαυσης και η εμφάνιση των ενήλικων την επόμενη άνοιξη, εντοπίζεται εντός μιας περιόδου 4-6 εβδομάδων από τα τέλη Απριλίου έως τις αρχές Ιουνίου. Τα ενήλικα της διαχειμάζουσας γενεάς (1η γενεά του εντόμου) που εμφανίζονται την άνοιξη, γεννούν τα αβγά τους σε άλλες εκτός βαμβακιού, καλλιέργειες όπως ο ηλίανθος, η τομάτα, το καλαμπόκι, το σόργο και η μηδική. Το βαμβάκι προσβάλλεται από τις προνύμφες της 2ης γενεάς γύρω στα μέσα Ιουνίου και η προσβολή συνεχίζεται σε όλη την καλλιεργητική περίοδο με την διαδοχή συνήθως άλλων δύο ή τριών γενεών. Μεγαλύτερος αριθμός προσβεβλημένων καρποφόρων οργάνων διαπιστώνεται τον μήνα Αύγουστο. Τότε, ιδιαίτερα στις αρχές αυτού, οι βαμβακοπαραγωγοί πρέπει να βρίσκονται σε εγρήγορση και να διενεργούν τακτικούς ελέγχους στα βαμβακοχώραφα για την διαπίστωση της παρουσίας αβγών και νεαρών προνυμφών του εντόμου.
Πώς επηρεάζουν οι καιρικές συνθήκες το έντομο;
Οι υψηλές θερμοκρασίες (>30°C) γενικά ευνοούν την ανάπτυξη του εντόμου εξαιτίας της τροπικής του καταγωγής, ενώ αντίθετα οι φυσικοί εχθροί του δεν ωφελούνται από τις υψηλές θερμοκρασίες.
Χαρακτηριστικά της βιολογίας του που το καθιστούν σημαντικό εχθρό:
1. πολυφαγία,
2. μεγάλη κινητικότητα,
3. μεγάλη αναπαραγωγική ικανότητα,
4. είσοδος σε προαιρετική διάπαυση,
5. ικανότητα ανάπτυξης ανθεκτικότητας στα εντομοκτόνα.
ΠΗΓΗ: minagric.gr
Graphic design: Γραμματικού Γλυκερία
